Op deze plek staan de verzamelde blogartikelen over de spelende of filosoferende mens.
De inhoud kan een anekdote zijn, een verhaal, een gekke waarneming, een overweging, een inzicht, een boek of wat mij op enig moment ook maar inspireerde.
Elegantie en stijlvolle eenvoud zijn de woorden die vaak voorkomen in deze blogs omdat ze mij na aan het hart liggen.
In de leanblog Gemba Panta Rei stond een tijdje geleden een intrigerend artikel over de Amish, een Amerikaanse groep behoudende Christenen die op hun eigen wijze hun leven simpel houden door af te zien van van alles wat wij logisch en normaal vinden zoals bijvoorbeeld elektriciteit en daarmee televisie (hoewel ik daar ook helemaal niets in zie) en PC’s, vooral paarden gebruiken bij hun dagelijkse logistiek enz. enz.. Een paar dingen die mij opvielen:
1. Gebruik iets tot het versleten is, repareer het daarna en doe het dan pas weg
De Amish kopen niet iets nieuw omdat er een vernieuwde versie is, ze vervangen gereedschap niet als het op de een of andere manier nog bruikbaar is. Ze volgen het lean-principe dat je eerst je slimheid moet gebruiken en daarna pas eventueel je portemonnee.
2. Werk niet voor een dood paard
De meesten van ons vinden het geen probleem iets te kopen op afbetaling. Dat kan betekenen dat je nog aan het afbetalen bent als de pret van het gekochte al voorbij is. Dat vinden de Amish geen goed idee. Korte leningen en snel en strikt afbetalen. Dat kan op enig moment je gewenste groei vertragen maar houdt je uit de neiging met geleend geld toch iets te lux of te groot te gaan, of te starten met enige vorm van overproductie (te veel of te vroeg doen).
3. Er wordt meer vanzelf overdragen dan formeel geleerd
De Amish leren hun kinderen niet op een expliciete manier eenvoud. Zij leven het voor, het principe zit overal door heen. Het zit als het ware in de lucht. Voorbeeld doet leren!
4. Eenvoud vertaalt zich vaak in goedkoper
Voeding wordt dichtbij de basis ingrediënten gehouden. Simpele maatregelen, simpele processen en eenvoudig beleid kunnen veel kosten besparen en leiden tot een ‘lean’ manier van organiseren.
5. Nieuw is niet altijd het beste
De Amish hebben er geen probleem iets met ervaring te kopen als dat doet wat het moet doen. Als het doel helder is kun je zoeken naar het best passende middel/tool voor de klus ook al is dat een gebruikte tool.
6. Zorg dat je waarde krijgt
De Amish timmerman betaalt met liefde $ 100 voor een hamer die ervoor zorgt dat de klus beter voor elkaar komt. Goedkoop is niet altijd de beste strategie. Degelijkheid en precies goed voor de klus is ook veel waard.
7. Experimenteer en leer
Heb respect voor beproefde methodes maar probeer toch ook nieuwe werkwijzen uit om te bezien of iets nog handiger te doen is. Dus ‘Pas toe en Verbeter’!
Kortom 7 mooie wijze tips die toegepast kunnen worden waar je maar wilt.
De 23 jarige Japanse ingenieur Keisuke Yamada heeft een nieuwe hobby ontdekt. Met minimaal gereedschap (tandenstoker en lepeltje) beeldhouwt hij de mooiste miniaturen in banaan. Voor zo’n wondertje heeft hij maar een half uur want zo snel wordt de banaan bruin. Daarna maakt hij een foto en dan is het Hap-Slik-Weg! Ik ben er weg van. De man noemt zichzelf een gewone perfectionist en dat zal zeker zo zijn maar ik heb echt respect voor zo’n talent en ambacht. Tik zijn naam in op Google en je vindt zijn kunstwerken in overvloed. Hij maakt o.a. bekende filmfiguren als de Simpsons uit een banaantje en ik vermoed dat dit ambacht een grote rage gaat worden.
Larry Page (38 jaar) is sinds een tijdje CEO van Google . Hij volgde Eric Schmidt op die kritiek heeft gekregen op zijn manier van besturen. Het probleem dat ontstond was dat de samenhang tussen alle Google activiteiten dreigde te verdwijnen. Larry heeft in zijn verantwoordelijkheid als CEO ongetwijfeld allerlei bijzondere managementbesluiten te nemen om die samenhang weer terug te krijgen maar één keus is wel heel opvallend.
Alle topbestuurders van de divisies (Zoekmachine, YouTube, Applicaties, Android) hebben verplicht een werkplek in één gezamenlijke ruimte. Door deze superbazen fysiek bij elkaar te houden, zijn de communicatielijnen kort en is het vanzelfsprekender om bij te houden wat de ander doet en het gezamenlijke belang te blijven dienen. Ik vond het een mooie, elegante (deel-)oplossingvoor dit vraagstuk. Larry is een man met visie dat mag duidelijk zijn!
Op 20 september 2011 was Les McKeown te gast op een seminar dat Peter Vonk, Ludo Ansems en ik hebben georganiseerd in de Eenhoorn in Amersfoort. Hieronder voor iedereen die er niet was de kans om de meester het verhaal te horen vertellen over de 7 levensfasen van organisaties (The Lifecycle) en het VOPS-model. Dit laatste gaat over de drie natuurlijke managementstijlen + een vierde aan te leren integrerende stijl (Synergist). Uiteraard ook waardevol voor wie er wel was en alles nog eens wil zien.
Deel 1 The LifeCycle
Deel 2 The VOPS-model
Peter Vonk
Peter vulde aan met zijn presentatie over “Boardroom Analyses”
Ad van der Hulst
Ad vulde aan vanuit het gezichtspunt “Minder managementcorvee: Ruimte maken voor resultaat”
Presentatie in het Nederlands
Wanneer u voor uw team een presentatie wilt over het model in het Nederlands (Levenscyclus en VOPS) kunt u bellen met Ad van der Hulst telnr: 06 224 559 02 of Peter Vonk 038 422 78 88.
Met dank aan Ludo Ansems in de voorbereiding en aan Geke en Marjolein (+ hun collega’s van VonkCE) voor de perfecte organisatie van de dag.
Zag ik zo maar pas eens, onbedoeld, in een kleine blogpost in het Engels staan: Latent en Talent!
Beide woorden bestaan uit dezelfde letters alleen in een beetje andere volgorde. Ze hebben ook een vergelijkbare betekenis, gaan over de toekomst, over potentie en over dat je er nog wel iets aan of mee moet doen.
Mooi om eens over te mijmeren in een bijna herfstweekend!
In navolgend verhaal (fabel van Aesopus) staat het risico van het luisteren naar oordelen van allerlei verschillende “belanghebbenden” centraal. Zonder duidelijke eigen lijn wordt je als beslisser al snel van de ene naar de andere kant geslingerd.
De oude man, de jongen en de ezel
“Een oude man, een jongen en een ezel gingen naar de stad. De jongen zat op de ezel en de oude man wandelde naast hen. Tijdens de reis passeerden zij enige mensen die opmerkingen maakten dat het toch schandalig was dat de jongeman met zijn jonge benen op de ezel zat, en de oude man er maar naast moest lopen. De oude man en de jongen spraken erover en dachten dat de kritiek misschien ook wel terecht was en ruilden van positie.
Een tijdje laten kwamen zij andere reizigers tegen die riepen dat het toch geen pas gaf dat de oude man de jongen liet lopen en zich zelf liet dragen door de ezel. Daarna besloten zij dan maar beiden te gaan lopen.
Nog later werden zij door weer anderen uitgelachen omdat zij toch best samen op de ezel zouden kunnen zitten. Waarom zou je anders een ezel mee nemen op je reis. En zo besloten zij samen zittend op rug van de ezel verder te reizen.
Weer later spraken de medereizigers er schande van dat zij het arme beestje zo veel gewicht lieten dragen. Ten einde raad besloten de oude man en de jongen de ezel dan maar zelf te dragen. Toen ze over de brug liepen verloren ze hun grip op het arme dier. Deze viel in de rivier en verdronk.”
De moraal: als je naar iedereen luistert en alleman tevreden probeert te krijgen wordt het een bende!
Tijdens mijn korte reis naar Boston kwam ik in het Museum of Fine Arts (MFA) in een tijdelijke tentoonstelling terecht van Dale Chihuly. De man ziet eruit als een moderne zeerover omdat hij een ooglap heeft (als gevolg van een verkeersongeluk). Maar zijn gevoel voor vorm, ruimte en kleur compenseren glansrijk zijn beperkte zicht. Hij heeft het moderne glasblazen tot een absolute kunst verheven en werkt met een team aan prachtige projecten waarvan een aantal live te zien waren in Boston. Hieronder een aantal foto’s en een kleine video voor wie wil kennismaken met deze meesterglasblazer.
Vakmanschap is veel geld waard zo wordt bewezen door deze anekdote die in veel vormen over de wereld gaat.
“Henry Ford verdiende een vermogen met het produceren van auto’s aan de lopende band. Toch stond hij bekend als een man die enorm op zijn centen zat. Een keer was er een belangrijke machine in de Ford-fabriek stuk. De technici van Ford zelf konden de oorzaak van het mankement niet vinden. Ford belde ten einde raad een externe technicus. Die keek vijf minuten naar de machine en zette met een krijtje een kruis op een bepaald onderdeel. “Als je dat onderdeel vervangt doet hij het weer.” De man had gelijk, maar Henry Ford schrok enorm van de nota die de man stuurde: $ 10,000,–. Ford belde hem meteen op. “Die nota kan nooit kloppen”, brieste de automagnaat. “Je bent hooguit tien minuten binnen geweest! Ik eis een gespecificeerde nota.”
In deze wereld waarin er heel veel seniorwerkers zijn en, omdat we nu eenmaal vergrijzen, wat minder jong aanstormend talent is er één ding dat iedereen ergens in zijn carrière moet leren om effectief te zijn. En dat ene is niet ingewikkeld, niet moeilijk te begrijpen maar wel cruciaal.
Het zijn niet organisaties die dingen doen maar mensen in organisaties.
Alles begint bij concrete mensen die dingen doen en daarmee doelen realiseren. Vandaar het belang van een helder beeld van de gewenste toekomst gebaseerd op het bestaansrecht als organisatie. Voor de individuele mens heeft dit als consequentie dat denken in concrete resultaten, gewenste uitkomsten en helder gedefinieerde acties het onvermijdelijke begin is van alle belangrijke, strategische en organisatiecultuur betreffende zaken.
‘Heb je een minuutje ……? (want ik wil een uur met je praten)’. Het laatste deel van de zin wordt helaas meestal niet hardop uitgesproken. En dan kan het maar zo voorkomen dat je goed op stoom was met een klus en de hele planning in duigen valt. Wat te doen?
Vaak is hier aan de orde dat de ander (collega, medewerker, klant) iets wil delen, bespreken, dat voor hem dringend en belangrijk is. Door zonder meer meer te gaan in deze vraag wordt het onderwerp van de ander automatisch ook dringend en belangrijk voor jou. Als dat al niet het geval was heb je in dat moment je verantwoordelijkheden uitgebreid met een nieuwe item dat dringend en belangrijk lijkt.
Hoe beter je overzicht van je eigen doelen (gewenste uitkomsten) hebt, hoe eenvoudiger het is om heel snel te beoordelen of het onderwerp van de ander inderdaad tot jouw eigen doelen behoort. Als dat eenmaal helder is kun je de ander:
melden dat je niet alleen een minuut hebt maar zelfs 5 minuten maar dat je daarna direct weer door moet met je eigen klus;
vragen wat hij gedaan zou hebben als je niet bereikbaar zou zijn geweest.
Meer weten over dringend en belangrijk? Kijk hier.
Jim Womack, een van de ‘founding fathers’ van Lean hoorde ik pas weer eens de essentie verwoorden van Lean Thinking. Het is zo mooi simpel dat ik er heel enthousiast van word. Dus delen met iedereen die het lezen wil:
Purpose
Wat is je bestaanreden en je doel (van de organisatie/afdeling/eenheid)?
Process
Welke processen heb je nodig om je doelen te bereiken en hoe slank en flexibel zijn deze? In hoeverre zijn deze ‘vol waarde’ (waardevol) voor de klant?
People
Snappen je medewerkers wat je doel is, hoe je proces in elkaar zit èn zijn ze er enthousiast over? Is er een collectieve streven om maximale waarde toe te voegen door te leren van het oplossen van de problemen die zich voor doen.
Ook zelf of met een (management-)team kijken naar de drie P’s? Stuur me een bericht via contact en ik bel u.
In de serie respect voor het ambacht post ik af en toe video’s of verhalen van mensen die echt iets kunnen. Niet een beetje kunnen maar echt een vak beheersen. In dat kader hier een video van 2 Japanse Mime-kunstenaars die optreden onder de naam GAMARJOBAT.
Frederick Taylor (1856-1915) is de man van het ‘wetenschappelijke management’. In de industriële revolutie had deze ingenieur het idee om alles in het gebouw waar de productie plaats vond te optimaliseren (via metingen) en vervolgens ook te standaardiseren. Hij beschreef zijn wijsheid in een boek met de sprookjesachtige titel: ‘The principles of scientific management’. Hij knipt in dit boek de arbeid op in allerlei ideaal gemaakte subtaken en bouwt daar weer functies van. De arbeiders werden geacht deze aan elkaar geklutste functies ‘in te oefenen’ en vervolgens ontstond er een optimum tussen machine en mens. Dat wil zeggen: de mens werd beschouwd als een verlengstuk van de machine zolang de machine nog niet zo slim was om het werk van de mens over te nemen. De voordelen van deze manier van werken waren evident. De productiviteit vloog omhoog en daarmee kwam er ook een grotere winst. Als gevolg daarvan gingen de lonen omhoog. Daarnaast werd het werk, doordat het helemaal doordacht was, ook veiliger voor de arbeiders.
Te mooi om waar te zijn
Helaas is er ook een hele grote schaduwkant zichtbaar geworden. Mensen zijn geen machines en kunnen dan ook niet al te lang saai repeterend werk volhouden. De mens is een compleet en creatief wezen dat werken voor anderen ook beschouwt als een manier om zichzelf te verwerkelijken. Jammer van de goede bedoelingen van Taylor. Bedrijven die zichzelf beleven als een perfect geoliede machine waarin mensen alleen dat doen wat machines niet kunnen, zijn als werkplek onaantrekkelijk voor moderne mensen. Alleen daar waar ‘overleef’, ‘dak boven het hoofd’ en ‘brood op de plank’ strategieën aan de orde zijn kan zuiver Taylorisme nog bestaan. Hier in onze directe omgeving is dit ontwerpsysteem achterhaald.
De waarde van de vertaling
Er is nu een vertaling en het mooi om nu eens onverhuld de essentie van ‘command en control’ organiseren te kunnen lezen. Gelukkig heeft bijvoorbeeld Toyota (met Taylorisme 3.0) met in zijn kielzog ontelbare bedrijven, laten zien dat standaardisatie als basis voor verbeteren een hele belangrijke zaak is. En dit op zo’n manier gedaan dat iedere werknemer mede-ondernemer is en al zijn intelligentie, creativiteit en werkkracht kwijt kan in mooie, waardevolle zaken.
Voor wie houdt van een mooi historisch boek: warm aanbevolen. Geniet met mate en pas het vooral niet 1 op 1 toe!
Bedrijven die met Taylor in de hand worden opgezet vliegen in één klap van ‘Early Struggle’ naar ‘Treadmill’ en veronachtzamen daarmee de notie dat een organisatie ook een organisme is dat zich ontwikkelt. Zie dit artikel voor meer over deze fasen.
We gebruiken cookies zodat deze website zo soepel mogelijk draait. Als je doorgaat met het gebruiken van de website, gaan we er vanuit dat ermee instemt.IK BEN AKKOORDNee, ik wil meer info
In de leanblog Gemba Panta Rei stond een tijdje geleden een intrigerend artikel over de Amish, een Amerikaanse groep behoudende Christenen die op hun eigen wijze hun leven simpel houden door af te zien van van alles wat wij logisch en normaal vinden zoals bijvoorbeeld elektriciteit en daarmee televisie (hoewel ik daar ook helemaal niets in zie) en PC’s, vooral paarden gebruiken bij hun dagelijkse logistiek enz. enz.. Een paar dingen die mij opvielen:
Laden...
De 23 jarige Japanse ingenieur 
ereedschap (tandenstoker en lepeltje) beeldhouwt hij de mooiste miniaturen in banaan. Voor zo’n wondertje heeft hij maar een half uur want zo snel wordt de banaan bruin. Daarna maakt hij een foto en dan is het Hap-Slik-Weg! Ik ben er weg van. De man noemt zichzelf een gewone perfectionist en dat zal zeker zo zijn maar ik heb echt respect voor zo’n talent en ambacht. Tik zijn naam in op Google en je vindt zijn kunstwerken in overvloed. Hij maakt o.a. bekende filmfiguren als de Simpsons uit een banaantje en ik vermoed dat dit ambacht een grote rage gaat worden.
Larry Page (38 jaar) is sinds een tijdje CEO van Google . Hij volgde Eric Schmidt op die kritiek heeft gekregen op zijn manier van besturen. Het probleem dat ontstond was dat de samenhang tussen alle Google activiteiten dreigde te verdwijnen. Larry heeft in zijn verantwoordelijkheid als CEO ongetwijfeld allerlei bijzondere managementbesluiten te nemen om die samenhang weer terug te krijgen maar één keus is wel heel opvallend.
Seminar
Zag ik zo maar pas eens, onbedoeld, in een kleine blogpost in het Engels staan: Latent en Talent!
In navolgend verhaal (fabel van Aesopus) staat het risico van het luisteren naar oordelen van allerlei verschillende “belanghebbenden” centraal. Zonder duidelijke eigen lijn wordt je als beslisser al snel van de ene naar de andere kant geslingerd.
Vakmanschap is veel geld waard zo wordt bewezen door deze anekdote die in veel vormen over de wereld gaat.
In deze wereld waarin er heel veel seniorwerkers zijn en, omdat we nu eenmaal vergrijzen, wat minder jong aanstormend talent is er één ding dat iedereen ergens in zijn carrière moet leren om effectief te zijn. En dat ene is niet ingewikkeld, niet moeilijk te begrijpen maar wel cruciaal.
‘Heb je een minuutje ……? (want ik wil een uur met je praten)’. Het laatste deel van de zin wordt helaas meestal niet hardop uitgesproken. En dan kan het maar zo voorkomen dat je goed op stoom was met een klus en de hele planning in duigen valt. Wat te doen?
Frederick Taylor (1856-1915) is de man van het ‘wetenschappelijke management’. In de industriële revolutie had deze ingenieur het idee om alles in het gebouw waar de productie plaats vond te optimaliseren (via metingen) en vervolgens ook te standaardiseren. Hij beschreef zijn wijsheid in een boek met de sprookjesachtige titel: ‘